శ్రీ మహా విష్ణువు నిష్క్రమించిన పిదప బృహస్పతి ఆశ్రమమున చంద్రుడు మినహా మరొక మేఢ్రధారి (మేఢ్రధారి – మొడ్డ కలవాడు) లేడు. ఆర్ద్ర భగములతో అశేష భగదారుల చంద్రుడి మేఢ్రముకొరకు తహతహలాడుచు దానిని ఎవ్విధముగా పొందవలెనో గోచరించక వీక్షించుచుండిరి.
నారీజన సమ్మోహకుడైన తన ప్రియ అనుజుడిని చేరదీసిన లక్ష్మి “గురుకులములో ఏమేమి విద్యలు అభ్యసించితివి?” అని ప్రశ్నించెను. అంతట చంద్రుడు సవినయముగా “చతుర్వేదములు, షష్ఠ అంగములు, దశ గ్రంథములు, చతుర్దశ విద్యలు, అష్టాదశ శిల్పములు, తర్కము, మీమాంస, యోగము ….” అని వివరించెను. అంతట విస్మిత నేత్రములతో (విస్మితము – ఆశ్చర్యము; నేత్రములు – కళ్ళు ఆశ్చర్యముతో కళ్ళు పెద్దవి చేస్తూ) “ఇన్ని విద్యలు ఒక మాసములోనే అభ్యసించితివా? భళి రా అనుజా” అని అభినందించుచు వాత్సల్యముతో చంద్రుడి శీర్షము (తల) మరియు వెన్ను(వీపు)ని తన హస్తములతో నిమురుచు, “నీవు విద్యలు ఎవ్విధముగా అభ్యసించితివో ఎరుంగుటకై, నీ అభివృత (నీ అభివృత – నీవు ఎంచుకున్న) విషయములో, నీకొక లఘు (చిన్న) పరీక్ష నిర్వహించదలచితిని” అని పలికెను లక్ష్మి. అంతట చంద్రుడు సవినయముగా ముకుళిత హస్తములతో (నమస్కారముతో). “ఓ ప్రియ అత్తిక (అత్తిక – అక్క), అవశ్యము నాకు పరీక్ష నిర్వహించుము. అన్ని విషయములలో ఈ నీ అనుజుడిని నిష్ణాతుడిని గావించిన నా గురువుగారు మరియు గురుపత్ని దివ్య పాదముల సాక్షిగా పలుకుచున్నాను, పరీక్ష ఏ విషయమందైనను అవశ్యము జయించి మీ అభినందనలు చూరగొనెదను” అని సమాధానమిచ్చెను.
సుచింతన (సుచింతన – లోతుగా ఆలోచించుట) గావించిన లక్ష్మి, చిరుమందహాసముతో, “ఈ సమస్త విద్యలలో అధ్యయన మరియు అభ్యాసమునకు నీకు అత్యధిక సమయము పట్టిన విద్యలోనే నేను నీకు పరీక్ష నిర్వహించదలిచాను.” అని చంద్రుడితో పలికెను. చంద్రుడి మదిలో సందిగ్ధ స్థితి (సందిగ్ధ స్థితి – గాబరా, కంగారు) ఆవహించెను. అత్తిక (అక్క) అడిగిన ప్రశ్నకి సమాధానము, గురుపత్ని ఐన తార నుండి అభ్యసించిన కామశాస్త్రము. ఐతే సత్యము పలికిన ఎడల చంద్రుడు తన గురుపత్నిని ఐన తారని ఉద్వహతించి (ఉద్వహతించుట – నడుముకి నడుము తగిలేలా ఎత్తుకొనుట) ఆలింగనము గావించి (బిగుతుగా కౌగలించుకుని) ఆమె భగమునందు తన మేఢ్రమును నిలిపి ఆమె అధరములను చుంబించుచు ఒనర్చిన ప్రతిజ్ఞకు భంగము కలుగును. చంద్రుడికి దేవలోక గురుకులములో ప్రవేశము, విద్యాభ్యాసానంతరము రాజసూయ యజ్ఞము, పాలించుటకై నూతన లోకము మరియు అనేకానేక ఆధిపత్యములు ఒసంగిన తన అత్తిక మరియు ఆవుత్తలని (అక్క మరియు బావ) మించిన ఆప్తులు లేరు. అట్టి అత్తికతో (అక్కతో) చంద్రుడు అసత్యము పలుకుజాలడు.
మార్గదర్శనము కొరకు చంద్రుడు తన గురుపత్ని వైపు వీక్షించగా తన ప్రియ శిష్యుడి నేత్రములలో నెలకొన్న సందిగ్ధత అవగతమైన తార చిరుదరహాసముతో (చిరునవ్వుతో), సత్యము పలుకుము చింతవలదు అని నేత్రకవళికల (కనుసైగల) తోనే సమాధానమిచ్చెను. ధైర్యము పుంజుకున్న చంద్రుడు, “కామశాస్త్రము” అని తన అత్తికకి సవినయముగా సమాధానమిచ్చెను. తన అనుజుడి సమాధానము ఆలకించిన లక్ష్మి విస్మిత నేత్రములతో (ఆశ్చర్యం నిండిన కళ్ళతో) చంద్రుని వీక్షించుచు, “కామశాస్త్ర అభ్యాసమునకు నీకు ఎందులకు అత్యధిక సమయము పట్టెను మరియు అది ఎవరు బోధించిరి?” అని ప్రశ్నించెను.
“కామశాస్త్రము పరులను పరినందతించుటకు (పరినందతించుట – అమితముగా సుఖపెట్టుట) తద్వారా సుఖపడుటకు మిక్కిలి దోహద పడును అని నా అనుభవ ఆధారిత అభిప్రాయము. అందులకే ఆ శాస్త్రాభ్యాసమునకు అత్యంత వ్యవధిని వెచ్చించి పరమ పూజ్యురాలైన మా గురుపత్ని కటాక్షముతో ఈ విద్యని వారినుండి అభ్యసించితిని” అని చంద్రుడు తన అత్తిక ఐన లక్ష్మికి వినమ్రముగా సమాధానమిచ్చెను.
తన ప్రియ సోదరుని వినయమునకు మరియు అతని సమాధానమునకు లక్ష్మి మిక్కిలి సంతసిల్లి . “ఐనచో, నీ ప్రావీణ్యతను పరీక్షించెద, ఈ నారిజనం సమక్షమున నన్ను అమితముగా సుఖపెట్టి నీవు సుఖించినచో నీ విద్యాభ్యాసము ఉపయుక్తము (ఉపయుక్తము – పనికొచ్చేది) మరియు నీ గురుదంపతులైన తార బృహస్పతులు ఈ దేవలోక గురుకుల నిర్వహణకు యోగ్యులని విశ్వసించెదను మరియు నీకు నీ ఆవుత్త బహుకరించిన సమస్తముకన్నా మిక్కిలి అమూల్యమైనది మరియు అత్యంత ఆవశ్యకమైనవి బహూకరించెద” అని పలికెను. తన అత్తిక ఇవ్వచూపిన విస్మాపక (ఆశ్చర్యముతో కూడిన ఆనందము కలిగించు) బహుమతుల కన్నా, తనకి అత్యంత పూజనీయులు మరియు ఆప్తులైన తన గురుదంపతులు ఈ దేవలోకమును మరియు గురుకులము నుండి తన కారణముగా బహిష్కృతులు కారాదన్న భావన చంద్రుడి మదిని అత్యంత కలవరపరిచి అతడిని పరీక్షకి సమాయత్తము గావించెను.
“అవశ్యము సాధించి మీ మన్ననను పొంది నా గురుకులము మరియు గురుదంపతుల ప్రఖ్యాతిని ఇనుమడించెదను” అని తన అత్తికకి సవినయముగా మరియు అత్యంత ధైర్యముగా సమాధానమిచ్చెను చంద్రుడు. “అటులైనచో మరి సంకోచించక ఆరంభించుము” అని ఆజ్ఞాపించెను లక్ష్మి తన అనుజుడైన (అనుజుడు – తమ్ముడు) చంద్రుడిని.
చంద్రుడు తన గురుపత్ని ఐన తార కి పాదాభివందనము ఒనర్చి ఆమె ఆశీర్వాదము గైకొని అటు పిమ్మట తన అత్తిక ఐన లక్ష్మికి శృంగార పాదాభివందనం గావించెను. ఆశ్రమమునందున్న తటాకమునుండి శ్వేత కమలములు ఆస్కౌతించి (ఆస్కౌతించుట – తుంపి తెచ్చుట) ఒక పానుపు అందున తన అత్తికని విరాజింపజేసి అటు పిమ్మట తన గురుపత్ని బోధించిన కామశాస్త్రములోని కిటుకులు ప్రయోగించుచు పాదచుంబనముతో ప్రారంభించి సావధానముగా (సావధానముగా – మెల్లిగా జాగ్రత్త్తగా ) తృణ బదరముల (తృణ బదరము – ఎర్రటి రసాలూరే పండు ఉదాహరణకి స్ట్రాబెర్రి) వంటి తన అత్తిక పాదాంగుళములను చుంబించుచు, చూషించుచు సుందరమైన, మృదువైన ఆమె పాదాంగుళ నఖములపై (కాలి గోళ్ళపై) సుతారముగా దంశతించెను (దంశతించుట – పళ్ళతో కొరుకుట). ప్రథమ పర్యాయము ఇవ్వధమైన పాదాంగుళ, చుంబన, చూషణ, దంశితన యొక్క సుఖము అనుభవించుచున్న చంద్రసహోదరి (చంద్రసహోదరి – చంద్రుడి అక్క) అత్యంత ప్రసన్నురాలయ్యెను. ఆమె నేత్రములు అర్థ సంవృతములయ్యెను (అర్థ సంవృతములవ్వుట – అరమోడ్పులవ్వుట, సగం మూతపడుట) మరియు ఒక మహానదికి మూలమైన హిమసంహిత గుహ (హిమసంహిత గుహ – మంచునిండిన గుహ) లో ఉద్గహతించుచున్న (ఉద్గహతించుట – ఉబికి వచ్చుట) నీటి బిందువుల వలె ఆమె భగములో తొలి బిందువు ఉద్భవించెను.
కమలములు వంటి సుందరమైన అతి కోమలమైన తన అత్తిక పాదములని చుంబించుచున్న చంద్రుడు ఆమె ధరించిన సువర్ణ పాదాంగుళీయకము (పాదాంగుళీయకము – మెట్టె, వివాహిత కాలి వేలికి తొడిగిన ఉంగరము) గమనించెను. తన గురుపత్ని ధరించిన పాదాంగుళీయకము రజతముద్దవ్వగా ఇది స్వర్ణముది అని గ్రహించెను. అంతట పాదాంగుళీయకము ధరించిన వనిత కోరి సమీపించగా ఆమెని అత్యంత నేర్పుతో సుతారముగా సుఖపెట్టవలెనని తన గురుపత్ని తనకి బోధించిన తొలి పాఠము జ్ఞప్తికొచ్చెను చంద్రుడికి. ఒక సప్తాహము క్రితము వరకు నారీజనము గురించి లెస్యమంతైనను ఎరుగని చంద్రుడు ఇప్పుడు వనితల అంగముల పరిమాణము, సౌందర్యము మరియు కోమలత్వము యందు వ్యత్యాసము కలదని గ్రహించెను.
అత్తిక పాదములని సముపజోశముగా (సముపజోశము – తనివితీరా) చుంబించి తన ద్రావికతో (ద్రావిక – లాలాజలము, ఉమ్ము) క్లేదకించిన (క్లేదకించుట – తడుపుట) పిదప ఆమె ధరించిన సువర్ణ పాదకిలికలను (పాదకిలికలు – కాలి పట్టీలు) తన నాసిక (ముక్కు) తో ఓలలాడించుచు ఆమె గుల్ఫములను (గుల్ఫము – మడమ) చుంబించుచు లేఢించుటారంభించెను. అతడి అత్తిక సుఖానుభూతి మరొక సోపానము (సోపానము – మెట్టు) హెచ్చగా ఆమె భగములో మరికొన్ని బిందువులు ఉద్భవించెను, మరియు కమలముల వంటి ఆమె ఉన్నత కుచముల పైనున్న చూచుకములు కొద్దిగా స్తంభించుటారంభించెను.
తన గుల్ఫములనే చుంబించుచు ఆగిపోయిన తన అనుజుడి మనసెరిగిన కమల తన అంశుకమును (అంశుకము – చీర, నడుముకి కట్టే వస్త్రము) కొద్దిగా పైకి లాగెను. ఆ సంకేతముతో అత్తికకి తన చుంబన సేవ నచ్చెనని అవగతమయ్యెను చంద్రుడికి. తన అత్తిక అంశుకము మెల్లిగా జరుగుతున్నకొద్దీ అనాచ్ఛాదితమగుచున్న ఆమె సుందర, కోమల, సుగంధిత పిక్కలని, అష్ఠీవతములని (అష్ఠీవతములు – మోకాళ్ళు) మరియు జఘనములని (జఘనములు – తొడలు) చుంబించి, లేఢించుచుండగా ఆమె భగములో జలము సెలయేరై, ప్రచండ జలపాతమయ్యెను. ఆ కోమల కమలాంగి యొక్క కమలము వంటి భగము యొక్క దళముల (దళములు – పూ(కు)రేకులు) నుండి జలపాతము ఉబికి వచ్చుచున్న జలము ఆమె భగమునుండి వెలువడగానే బాష్పీకరించుచు (బాష్పీకరించుట – అత్తరు, కర్పూరము లాగా ఇగిరిపోయి గాలిలో కలిసిపోవుట) మిక్కిలి సుగంధభరితమైన, బ్రహ్మాండములోని సర్వ సుగంధ పుష్పముల సమ్మేళిత పరిమళము సర్వవ్యాపకమయ్యెను. అది బృహస్పతి ఆశ్రమములోని భగదారులకి ఆహ్లాదము కలిగించగా, ఆశ్రమము వెలుపల ఉన్న అసురవీరులకి ఆ పరిమళము మరింత కామోన్మాదాకత కలిగించెను.
బృహస్పతి ఆశ్రమమునునందున్న అశేష ఆద్రభగములని వీక్షించిన్నప్పుడే ఎన్నడూ భగములో ప్రవేశించని అర్భకులైన యువ అసురుల మేఢ్రములు నిగడగా, అసురాంతకుడిగా పేరొందిన హరి యొక్క పత్ని భగము నుండి జలపాతమువలే జాలువారుచున్న కామోద్రేకతను హెచ్చింపు సుగంధ ద్రవ్యము కలిగించిన ఉత్తేజము అనేక భగములలో ప్రవేశించిన అసుర మేఢ్రములు సైతం నిగిడెను.
దేవగురువు శాపగ్రస్తుడగుటచే గత్యంతరము లేని పరిస్థితిలో మరియు దీర్ఘకాలము పిదప చుంబనము అనుభవించుచున్న కారణములచే తన ప్రమేయము అంతగా లేకున్ననూ తన గురుపత్ని ఐన తారకి సునాయాసముగా ఉత్తాపము (ఉత్తాపము – భావప్రాప్తి) కలిగెనేమో అని చంద్రుడి మనసులో ఒక శంక (శంక – అనుమానము) నిక్షిప్తమై ఉండెను. తన అత్తిక భగము నుండి ఎగసిపడుచున్న జలపాతము చంద్రుడి మదిలో ఉన్న ఆ అనుమానమును నివృత్తి గావించెను.
హెచ్చిన ఉత్సాహముతో తన అత్తిక భగము పైనున్న అధరములను గాఢముగా చుంబించెను చంద్రుడు. తన అనుజుడు గావించిన భగచుంబనముతో లక్ష్మి దేహములో కామోద్రేకము పతాక స్థాయికి చేరెను. కమలము వంటి కోమలమైన కమల కాయమెల్ల కంపించెను. తన అత్తిక భగము నుండి ఎగసి వచ్చి బాష్పించి సుగంధ పరిమళము సర్వవ్యాపకము గావించుచున్న ధారని చంద్రుడు గ్రోలుటారంభించెను (గ్రోలుట – రుచి పట్టి త్రాగుట). తన అత్తిక భగ ప్రసాదము అత్యంత పరిమళ భరితమే కాక నితాంత (నితాంత – పోల్చలేనంత, చాలా ఎక్కువ) మధురముగా మరియు అమృతము కన్నా రుచికరముగా అనిపించెను చంద్రుడికి.
అత్తిక భగము యొక్క అధరములను చంద్రుడు తన అధరములతో బంధించి తన జిహ్వతో ఆమె గులమును లేఢించుచుండగా ఆమె అద్వితీయమైన సుఖానుభూతితో పూర్వము మరియు సాధారణము కన్నా అత్యంత మధురమైన కంఠ ధ్వనితో “ఆహ్ అనుజా అటులనే…., ఉమ్మ్ అచటనే…., ఇస్స్ …. నిలువకు, ఆహా … ఏమి సుఖము, ఉస్స్ … నీ జిహ్వ విన్యాసము అద్భుతము,….” అని ఉచ్ఛ స్వరములో మణితెంచుచుండెను (మణితెంచుట – సుఖంతో మూలుగుట).
లక్ష్మి పలుకుచున్న ఈ శబ్దములను బృహస్పతి ఆశ్రమమునందు ఆలకిస్తున్న అఖిలాండ భగధారులకు తాము సైతము అవ్విధముగా సుఖప్రాప్తి పొందుచు మణితెంచవలెనన్న ఇచ్ఛ బలపడగా ఆశ్రమము వెలుపల ఉన్న అశేష అసుర వీరులను ఆ శబ్దములు మరింత కామోన్మాదులను గావించెను. అందులకు కారణము వారిలో ఎవ్వరును, ఎన్నడూ, ఏ నారి ఇవ్విధముగా పలుకుచుండగా ఆలకించెరుగరు. “హా నాథా కాపాడుము… , ఛీ ధూర్తుడా… , నీ వినాశకాలము సమీపించెను,విడు పాపాత్ముడా …, ఓ జగన్నాథా నా మోర ఆలకించవా…, అయ్యో హతవిధి…” వంటి ఆర్తనాదములే బలాత్కారులైన వారికి కర్ణములకు (చెవులకి) సుపరిచితము. అటులనే వారెల్లరు నారి భగమునుండి రుధిరము (రక్తము) స్రవించుటయే (కారుటయే) ఎరుగుదురు కానీ పరిమళ భరిత సుగంధ ద్రవ్యము ఉద్గిరతించుట (ఉద్గిరతించుట – బలముగా జోరుగా ఒక కన్నము (లేక నల్లా నుండి) ప్రవహించుచు బయటకి వచ్చుట) ఎరుగరు. విష్ణు పత్ని భగమునుండి వెలువడినది అసురుల నాసికలను (నాసికలు – ముక్కులు) విస్మయింపజేయగా (విస్మయింపజేయుట – మైమరిచేలా ఆకట్టుకొనుట), శ్వేత కలువము వంటి ఆమె కంఠము ప్రోతరింతుచున్న (ప్రోతరింతుచున్న- పలుకుచున్న, వినిపిస్తున్న) వినసొంపైన ధ్వనులు అసురులని అమోఘముగా ఉత్తేజపరుచుచుండెను తత్ఫలితముగా వారందరు ఆయుధములను జారవిడిచి తమ తమ మేఢ్రములను తమ దక్షిణ హస్తములతో (దక్షిణ హస్తము – కుడి చెయ్యి) పొదవి పట్టుకుని వేగముగా ఆడించుచు దిగువనున్న ఆశ్రమములోని ఆద్ర భగములలో ప్రవేశము జరిగినట్టు ఊహించుచు అవకాశము కొరకు ఆతృతగా వేచి చూచుచుండెను.
చంద్రుడి జిహ్వ అతడి అత్తిక భగములో ప్రవేశించగా అతడి నాసిక ఆమె గులమును సుతారముగా మర్దించుచుండెను. తన భగములో అనుజుడి జిహ్వ ప్రవేశించినంతనే ఇంతగా సుఖానుభూతి కలిగినచో మరి అతడి నిగిడిన మేఢ్రము ప్రవేశించినచో ఇంకెంతగా సుఖప్రాప్తి కలుగునో అని స్ఫురించెను చంద్రసహోదరికి. తక్షణమే తన అనుజుడి శిరస్సుని పొదవి పట్టుకుని తన వక్షస్థలము పై నిలిపెను. అత్తిక కుచములను కప్పుచున్న ఆమె పైటని అటుపిమ్మట ఆమె కుచములను బిగుతుగా బంధించిన ఆమె చోలకమును (చోలకము – రవిక, జాకెట్టు) తన అధరములు మరియు దంతములతో అతి లాఘవముగా తప్పించెను చంద్రుడు. ఆ అంతరములో (వ్యవధిలో) ధృడ దండము వలె నిగిడిన చంద్రుడి మేఢ్రమును అతడి అత్తిక ఐన కమల తన కోమలమైన హస్తములతో గ్రహించి స్పృశించి తన గులము (గలము – గొల్లి) పై సుతారముగా మర్దన గావించుచుండగా అతడామె బాహుమూలముల (బాహుమూలములు – చంకలు) క్రింది నుండి తన హస్తములని జొనిపి ఆమెని ఒక్క ఉదుటున ఉద్వహతించి (ఉద్వహతించుట – నడుముకి నడుము తగిలేలా ఎత్తుకొనుట) గాఢాలింగనముగావించగా వజ్రస్తంభము (వజ్రమంత గట్టిగా మరియు స్తంభములా నిటారుగా) వలే నిగిడి ఎగసిపడుచున్న చంద్రుడి మేఢ్రము కోమలమైన, అతి మృదువైన, కమలాకృతి గల అతడి అత్తిక (అక్క) ఐన కమల భగములోకి అక్షతించెను (అక్షటించుట – చొచ్చుకొని పోవుట).
సుశ్లిష్టమైన (సుశ్లిష్టమైన – చాలా బిగుతైన) తన అత్తిక భగమునందు చంద్రుడి వజ్రాభశపమెల్లయు (వజ్రాభశపము – వజ్రము వలె గట్టిగా ఉన్న మేఢ్రము) ఒక్క ఉదుటున పూర్తిగా సమసిపోయెను (దూరిపోయెను) . కమలములు వంటి కమల పాదములు తన అనుజుడి కటి (నడుము) చుట్టూ బిగుతుగా బిగుసుకుని గాఢాలింగనము గావించెను (కత్తెరపట్టు వేసెను), మరియు తన వామకుచమును (ఎడమ సన్నుని) తన అనుజుడి అధరములకందించెను. ధృడముగా నిగిడున్న తన అత్తిక స్తనములను వంతులవారీగా చంద్రుడు తన అధరములతో గాఢముగా చుంబించుచు తన జిహ్వతో ఆమె ఊర్ధ్వ కుచములను (ఎత్తైన సళ్ళను) లేఢించుటారంభించెను (లేఢించుట – నాలుకతో సుతారముగా నాకుట) . ఏకకాలములో తన అనుజుడిచే తనకు సంభవించుచున్న భగచోదనము (భగచోదనము – పూకు దెంగుడు) మరియు స్తన చుంబనముతో శ్రేయ (లక్ష్మి) యొక్క సుఖానుభూతి
అనేక కోటివారం (కోటివారం – కోటి రేట్లు) హెచ్చెను. తత్ఫలితముగా పద్మజ (లక్ష్మి) మరింత ఉత్తాలముగా (ఉత్తాలముగా -బిగ్గరగా) “ఆహా అనుజా, ఏమి సుఖమో…. ఇస్స్ … అటులనే…. ఉమ్మ్ నీ మేఢ్రము బహు సుఖదాయకము….., ఉస్స్ మంచి నేర్పర్వే….., ఆహ్ పరిమాణము ఎటుల హెచ్చించుచున్నావు…., వేగము పరిమాణము హెచ్చింపుము చంద్రా…..” అనుచు పలు విధములుగా మణితెంచుట (సుఖముతో మత్తుగా మూలుగుట) ఆరంభించెను. చంద్రుడు తన మేఢ్రము పరిమాణమును ఇచ్ఛానుసారము పరివర్తించు విధముగనే చంద్రసహోదరి తన భగము యొక్క పరిమాణమును ఇచ్ఛానుసారము పరివర్తించుచు, తన అనుజుడి మేఢ్రమును తన భగముయొక్క కండరములతో మర్దనము గావించుచుండెను.
అత్తిక ఇచ్ఛని తీర్చుచు చంద్రుడు కోమలమైన పూర్ణకుంభముల వంటి ఆమె శ్రోణియుగ్మమును (శ్రోణీయుగ్మము – గుండ్రని, మెత్తని, అందమైన పిర్రలు) తన బలిష్టమైన హస్తములలో పొదవి పట్టుకుని మర్దించుచు విలసతించుటారంభించెను (విలసతించుట – ముందుకి వెనకకి ఊపుట). లక్ష్మి భగములో ఆమె అనుజుడి మేఢ్రము సజ్ఞ్చలతించుచు (సజ్ఞ్చలతించుట – రాపిడితో ఒరుసుకుంటూ ముందుకి వెనకకి కదులుట) ఆమెకి అనిర్వచనీయమైన సుఖానుభూతిని కలిగించుచుండెను. తన అత్తిక యొక్క శ్రోణీయుగ్మము (పిరుదులు, గుద్ద) మరియు కుచయుగ్మము (వక్షములు, సళ్ళు, బాయలు) తన గురుపత్ని యొక్క శ్రోణీయుగ్మము మరియు కుచయుగ్మము కన్నా కొద్దిగా అల్పతరమని (అల్పతరము – చిన్నవి) గ్రహించెను చంద్రుడు. ఐతే తన అత్తిక భగము మాత్రము తన గురుపత్ని భగముకన్నా అనేక రేట్లు సుఖప్రదాయకమని నిర్ధారించుకొనెను శశాంకుడు.
బృహస్పతి ఆశ్రమమునందు పతాక స్థాయికి చేరిన ఈ అత్తిక అనుజ వివాహేతర సంభోగము (పెళ్ళైన అక్క తమ్ముడు యొక్క రంకు దెంగులాట) కారణముగా అచటుపస్థితులైన భగదారులను (వనితలను) ప్రరోచనించు (ప్రరోచన – కామోద్రేకం కలిగించుట) సుగంధ ద్రవ్యము వర్షించుటారంభమయ్యెను. వరుణుడు అనుపస్థితిలో (లేకపోయినను) ఈ వర్షం ఎటుల సంభవించుచున్నదని అని ఆశ్రమమునందున్న భగదారులు (పూకు గల వారు, వనితలు) ఆశ్చర్యచకితులై పైకి వీక్షించగా ఆశ్రమము వెలుపల హస్తమైథునము (హస్తమైథునము) గావించుచున్న అశేష అసుర సైనికుల మేఢ్రములనుండి మెహతించుచు (మెహతించుట – మొడ్డ నుండి వీర్యం పిచికారీ/జెట్ లా వేగముగా వచ్చుట) దర్శనమిచ్చెను.
చంద్రుడి అభ్యర్థనను మన్నించి బృహస్పతి ఆశ్రమమునకు మహాదేవుడు కల్పించిన రక్షణ కారణముగా అసుర వీరుల నిగిడిన మేఢ్రములు అచటనున్న ఆర్ద్ర భగములలో ప్రవేశించలేకపోయెను కానీ ఆ మేఢ్రములనుండి మెహతించిన (మొడ్డలనుండి ఎగసి పడిన) వీర్యం మాత్రం ఆశ్రమములో వర్షించెను. తత్ఫలితముగా ఆశ్రమమునందున్న సర్వలోకుల భగదారుల భగములలో కండూలమును (కండూలము – పూకులో మొడ్డ రాపిడి కోసం పుట్టే దురద, దూల) శాంతించక పతాక స్థాయికి చేరెను. తమ భగములలో కండూలము ఎంత హెచ్చినా భగదారులెవ్వరు అసుర మేఢ్రములతో దానిని శాంతపరచదలచలేదు. వారెల్లరూ అఖిల బ్రహ్మాండములో అత్యంత ద్యుతికరుడు (ద్యుతికరుడు – సర్వాంగ సుందరుడు) మరియు తమని సవినయముగా ఆహ్వానించిన చంద్రుడితో సంభోగము కొరకు మణ్ఠతేచుచున్నారు (మణ్ఠతేచుట – విపరీతమైన కోరికతో ఎప్పుడెప్పుడా అని క్షణమొక యుగములా వేచి చూచుట). అందులకు రెండు ముఖ్య కారణములు కలవు. ప్రథమముగా బృహస్పతి ఆశ్రమమునందున్న అశేష భగదారులయందు పెక్కుమంది భగములలో పూర్వము అసుర మేఢ్రములు నిర్మథ్యముగా (నిర్మథ్యము – బలవంతము) ప్రవేశించెను. అసురులతో సంభోగము బహుబాధాకరము అని వారు పొందిన అనుభవాధారిత జ్ఞానమును అట్టి భయానక అనుభవము లేని వారితో పంచుకొన్నారు. చంద్రుడితో సంభోగించుచున్న అతడి అత్తిక (అక్క) పొందుచున్న సుఖము వీక్షించి ఆమె మణితెంచగా ఆలకించిన వారెల్లరికి జీవితములో ఒక్క పర్యాయమైనా (సారైనా) అటువంటి సుఖము అనుభవించవలెనన్న ఇచ్ఛ అతి ప్రబలమగుట మరొక కారణము.
అసురుల నుండి వారందరికీ రక్షణ కల్పించుటకై మహాదేవుడినే రక్షకుడిగా ఏర్పాటు చేసిన చంద్రుడి ప్రతిభకు మరింత ముగ్ధులైరి బృహస్పతి ఆశ్రమమునందున్న సర్వలోకుల నారీమణులు. ఐతే చంద్రుడి గురుపత్ని ఐన తార మాత్రము ఎటువంటి భావము లేక తటస్థముగా వీక్షించుచుండెను తమ ఆశ్రమములో జరుగుచున్నవన్నీ. అందులకు కారణము, సాగరము మధ్యలో ఉన్న నావికుడికి అన్నివైపులా జలమున్ననూ గ్రోలుటకు అది నిరర్థకమన్న చందమున, తమ ఆశ్రమములో వీర్యము వర్షించుచున్నా అది ఆమెకి నిరర్థకము. ఆమెను అమితముగా సుఖపెట్టిన ఆమె ప్రియ శిష్యుడి మేఢ్రము నుండి మాత్రము ఒక్క వీర్య బిందువైనా ఉద్భవించదు అన్న కఠిన సత్యమే తార నిర్లిప్తతకు ముఖ్య కారణము.
కమలములు వంటి కమల (లక్ష్మి) అధరములను చుంబించుచు ఆమెని ఆనందడోలికలల్లో ఓలలాడించాడు ఆమె అనుజుడైన చంద్రుడు. తన అత్తిక భగము ప్రసాదించిన మధుర రసము తన గురుపత్ని భగము ప్రసాదించిన అమృతతుల్యమైన తీర్థము కన్నా మరింత మధురముగా రుచించెను చంద్రుడికి. శ్వేత కమలముల పానుపు పైన అటు పిమ్మట తటాకమునందు అనేక పర్యాయములు తన ముద్దుల అత్తికకి అమోఘమైన భావప్రాప్తి కలిగించి ఆమె భగము ఉదావర్తయతించిన (ఉదావర్తయతించుట – ధారాళముగా వదులుట) మధుర రసముని గ్రోలిన చంద్రుడు సైతం అనిర్వచనీయమైన సుఖానుభూతి మరియు తన్మయత్వము పొండుచుండెను.
దేవతలు, అందునా సురజన (దేవతల) పక్షపాతి ఐన హరి యొక్క పత్ని మరియు హరికి స్వయానా స్యాలుడు (స్యాలుడు – పెళ్ళాం తమ్ముడు, బావమరిది) ఐన చంద్రుడు అనుష్ఠానించుచున్న (అనుష్ఠానించుచున్న – చేయుచున్న) ఈ పారదార్యము (పారదార్యము – రంకు, వివాహిత స్త్రీ పురుషుల వివాహమాడిన వారితో కాక వేరొకరితో చేయు వివాహేతర కామకేళి) అందునా సహోదరిసంగమం వంటి అజామిని (అజామి – వావి వరస పట్టించుకోని సంభోగం, ఆంగ్లములో ఇన్సెస్ట్) అసురలందరికి బహు రంజుగా తోచెను. హస్తమైథునముతో వారి వృషణములలో కోశభూతమైన (కోశభూతమైన – నిల్వ ఉన్న, దాచిపెట్టిన) వీర్యమంతయు స్ఖలించగా, అసురుల యొక్క పరుషమైన హస్తముల రాపిడిని ఇక వారి మేఢ్రములు తాళలేక (భరించలేక) విరాగితంచి (విరాగితంచుట – మండి పోయి, ఎర్రగా వాచిపోయి, బాధపెట్టుట) కుచించుకుపోయిన (చిన్నగా ఐపోయి) శిశ్నములయ్యెను. హస్తములలో నిగిడిన మేఢ్రము లేనందున ఇక ఆ అసురులలో బృహస్పతి ఆశ్రమమునందున్న ఆర్ద్ర భగముల కొరకు వాంఛ నశించుటారంభించెను. దాని స్థానే నిరాశ, నిస్పృహ మరియు ఆగ్రహము వారి మదులని ఆవహించెను.
బృహస్పతి ఆశ్రమముకి రక్షణ కల్పించిన మహాదేవుడి పై మరియు తమని తప్ప సకల సృష్టిలో ముఖ్యులని రాజసూయ యజ్ఞమునకు ఆహ్వానించి తమని నివారించుటకు ఈ రక్షణ అమర్చిన శ్రీ హరి స్యాలుడైన చంద్రుడి పై ఆగ్రహము కట్టలు తెంచుకొనెను. అంతలో ఆ అసుర సైన్యములో ఉన్న చంద్రుడి ఆజన్మ శత్రువు మరియు అమృతము గ్రోలిన ఏకైక అసురుడైన రాహువుకి ఒక అమోఘమైన ఆలోచన కలిగెను. మొండెము కేతువుగాను శిరస్సు రాహువుగాను ప్రసిద్ధి గాంచిన ఆ అసురుడి శిరస్సు ఉద్ధరతించి (ఉద్ధరతించుట – పైకి లేచుట) తన వారినుద్దేశిస్తూ ఇట్లనియె, “రాక్షస వీరులారా కలత వలదు. ఇది మనకి లభించిన అమోఘమైన అవకాశము. దీనిని మనము సద్వినియోగ పరుచుకున్నచో విష్ణువుని బంధించి మన గురువులైన శుక్రాచార్యుల పాదపద్మములకు సమర్పించి వారిని సంభ్రమాశ్చర్యమములలో అవమజ్జతించాగలవారము (అవమజ్జతించుట – ముంచెత్తుట).” ఇది ఆలకించిన అసుర వీరులు తొలుత చకితులై అటుపిమ్మట అమృతం గ్రోలిన ఏకైక అసురుడనని అతడికి తమ ఎడల హేయ (చులకన) భావము కలదని, ఆ అసురాంతకుడి సుదర్శన చక్రము ఇతడి కంఠమును ఖండించిన పిదప ఇతడివ్విధమైన ఉన్మత్త ప్రలాపములు (పిచ్చి మాటలు) పలుకుచున్నాడని భావించి “చాల్చాల్లే చెప్పొచ్చావు” అని అతడిని తీసిపారేయబోతుండగా రాహువు ఇట్లనియె, “ఓ మహావీరులారా నా ఆలోచనను సావకాశముగాగా ఆలకించుడి. అటుపిమ్మట సావకాశముగా ఆలోచించి నిర్ణయించండి” అని సవినయముగా ప్రాధేయపడెను.
చేజారిన అవకాశముచే మిక్కిలి ఆగ్రహముతో విస్ఫోటికంచుచున్న (విస్ఫోటికంచుట – కుత కుత ఉడుకుట, పేలడానికి సిద్ధముగా ఉన్న) అశేష అసుర సైనమునకు ప్రతీకారము తీర్చుకొనవలెనన్న భావన ప్రగాఢమయ్యెను. కానీ ధూర్తుడైన విష్ణువు కపటము వలన అతిపరాక్రమవంతులైన అసురులు, అమృతము గ్రోలిన తుచ్చ నిర్బల దేవతల చేత పరాజయము పొందిన స్థితిలో ఆ దేవతలకే తలమానికము మరియు సర్వోచ్చమైన స్వామి (బిగ్ బాస్) ఐన హరిని బందీని గావించ వలెనని బలమైన వాంఛ మదిలో ఉన్నను అది అసంభవమనిపించెను అచటనున్న అసుర వీరులకు. ఐతే విమృష్ట (విమృష్ట – ఓడిపోయిన. దిగాలుపడిపోయిన) ముఖములతో స్వగృహములకేగె మునుపు ఒక పర్యాయము ఈ రాహువు యొక్క ఆలోచనను ఆలకించుటకు సంసిద్ధులైరి అసురులు.
వ్యాఘాతము (వ్యాఘాతము – గోల, గందరగోళము) సద్దుమణిగిన పిదప ఒక చతురమైన రాజకీయ నాయకుడి వలె రాహువు తన స్వజనముతో ఇట్లు పలికెను, “ఓ మహా పరాక్రమవంతులైన అసుర వీరులారా, నిరాశ వలదు. ఇంద్రాది దేవతలని మన అసురవీరులు అనంతకోటి పర్యాయములు జయించిన విషయము మీకు విదితమే. అనేక పర్యాయములు సురపక్షపాతి మరియు అతి ధూర్తుడైన ఆ హరి, మహా పతివ్రతులు మరియు అనాగసులైన (అనాగసులు – అమాయకులు, కపటము మరియు లోకరీతి తెలియని వారు) మన అసుర వివాహితలను కపటముతో వారి పెనిమిటి వేషధారియై సమీపించి, వంచించి, ప్రలోభపరిచి, వారి భగములలో అతడి మేఢ్రమును జొనిపి సంభోగించి, సుఖించి, స్ఖలించి వారి పాతివ్రత్యమును హరించి తద్వారా వారి పెనిమిటులైన మహావీరుల రక్షణ కవచమును ఛలముతో (మోసముతో) ఛిధ్రము గావించి, ప్రచ్ఛన్నముగా వారి శక్తిని హరించి, కౄరముగా వారిని హతమార్చి, వారి సామ్రాజ్యమెల్ల హరించి, దేవతలు, నరులు, యక్షులు,…. మొదలగు అయోగ్యులకు అప్పగించెను.”
అసురులందరు ప్రచలాయనిస్తూ (ప్రచలాయనించుట – శ్రద్ధగా, తలాడించుట) ఆలకించుచు మిక్కిలి ఆగ్రహముతో తమ ఆయుధములను చేబూనిరి. ఐతే అతిరథ మహారథులైన అసుర వీరులను సైతము కపటముతో వధించిన మాహా కపటి ఐన హరిని జయించి బంధించుట సాధ్యమా అన్నది వారందరి మదిలో మెదులుతున్న ముఖ్యమైన ప్రశ్న. అది గ్రహించిన రాహువు కొనసాగించెను “అట్టి హరి ప్రస్తుతము వేధనీయమైన (వేధనీయము – సులువుగా ఓడిపోయి దొరికిపోవు) స్థితిలో మనకి లభించును. అందులకు కారణము విష్ణుపత్ని, ఆమె అనుజుడైన చంద్రుడితో బాహాటముగా సంభోగించుచు, ఉచ్ఛ స్వరములో మణితెంచుచు, పాతివ్రత్యమును స్వచ్ఛందంగా విజహాతించి (విజహాతించుట – గాలికి వదిలెయ్యుట) హరికి గల బర్హిష్టమైన (బర్హిష్టమైన – అత్యంత బలమైన) రక్షణ కవచమును ఛిద్రము గావించెను. కావున మనము ఈ సదావకాశమును భునక్తించుకొనవలయును (భునక్తించుకొనుట – బాగా వాడుకొనుట, చక్కగా ఉపయోగించుకొనుట, అందిపుచ్చుకొనుట). ఇక యాపన (యాపన – ఆలస్యం) సలపక ప్రస్థానము గావిద్దాము, అసుర వీరుల ప్రతాపము ఈ బ్రహ్మాండములో ప్రనవతించేలా (మారుమ్రోగేలా), మన కులగురువు గర్వించేలా, దేవతలు మొదలగు తుచ్ఛులు భయముతో సదా కంపించు విధముగా హరిని బంధించి చరిత్రని సృష్టించి అసురజాతికి ఎల్లప్పటికీ చిరస్మరణీయులమై చిరంజీవులము అయిపోదాము.” అని ముగించి అసురు వీరులందరిని ఉత్తేజపరిచేను. అసురాంతకుడిగా ఖ్యాతి గాంచిన విష్ణువే రాక్షసుల బందీ ఐన ఎడల ఇక రాక్షసులకు అడ్డు మరణము అసంభవము కావున వారు చిరంజీవులే కదా అని విశ్వసించి, అసురగురువైన శుక్రాచార్యుడిని సంప్రదించకనే వైకుంఠము మీదకి దండెత్తిరి అసుర వీరులంతా.
బృహస్పతి ఆశ్రమములో చంద్రుడి మేఢ్రము కొరకు ఆతృతతో తో ఉన్న ఆర్ద్ర భగముల (తడిసిన పూకుల) లోని కండూలము (దూల) తీరేనా?
చంద్రుడి కామశాస్త్ర నైపుణ్యమును మరియు శృంగారసేవని అతడి అత్తిక (అక్క), శ్లాఘించి (మెచ్చుకొని) అతడికి అమూల్యమైన బహుమానములు ఇచ్చునా?
చంద్రుడికి విష్ణువు బహూకరించిన బహుమతులన్నింటిని మించిన అమూల్యమైన బహుమతి ఏమిటి?
హరిని బంధించవలెనని రాహువు నాయకత్వములో వైకుంఠము పై దండెత్తిన అసుర వీరుల స్వప్నము సాకారమగునా?
తన శిష్యుడి మేఢ్రము ఇంతగా ఎదుగుతుందనుకోలేదు తార
గురు శిష్యుల సమిష్టి ప్రయత్నముతో మేఢ్రము భగములోకి ప్రవేశించెనుచంద్రుని మేఢ్రము మెల్లిగా కొద్దిగా క్షీణించెను. తన ప్రియ శిష్యుని అసామాన్య విద్య మరియు నిగ్రహం తారని అతిగా ముగ్ధురాలిని గావించెను. అతిలోక సౌందర్యవతి ఐన తన గురుపత్ని నిండైన, మెత్తని పృష్ఠముని పొదవి పట్టుకుని ఆమెను ఎత్తి మెల్లిగా మరియు లాఘవముగా చంద్రుడు తన కటిమీదకు దింపుచుండగా, ప్రియ శిష్యుని మేఢ్రముని తన దక్షిణ హస్తముతో పొదవి పట్టుకుని దానిని తన భగము యొక్క ద్వారము వద్ద ఉంచెను తార. తన వామ హస్తము యొక్క అంగుళములతో తన భగముయొక్క ద్వారమున ఉన్న నిలువాటి, నునుపైన సుందర అధరములను ఎడము చేసి తన భగమునందు తన ప్రియ శిష్యుని మేఢ్రము యొక్క ప్రవేశమునకు మార్గమును సుగమము గావించెను తార. గురుపత్ని మరియు శిష్యుల సమ్మేళిత ప్రయత్నము సఫలమై చంద్రుని మేఢ్రము బ్రహస్పతి కళత్రమైన తార భగములోనికి మెల్లిగా ప్రవేశించెను.
శిష్యుడి మీదెక్కి అతని మేఢ్రముని తన భగములో దింపుకుని సుఖించుచున్న గురుపత్నితన శిష్యుడి వినయమునకు నిరాడంబరతకు ముగ్దురాలైన తార “ ఈ బ్రహ్మాండమునందు ఎవరైనా మనిద్దరి వలె సంభోగము సలుపుచున్నప్పుడు, వారు పొందు సుఖములో సగ భాగము నీకు చెందును ఓ నా ప్రియ శిష్య చంద్రా, కావున నీవెల్లప్పుడు ఈ సుఖమును పొందుచు ఉండెదవు” అని తన ప్రియ శిష్యుడికి అయాచితముగానే వరమొసెంగెను తార. అప్పటినుండి విశ్వములో జీవుల నడుమ పరదార (పరదార – రంకు) సంభవించినపుడల్లా చంద్రునికి సుఖప్రాప్తి కలుగుచున్నది.
